Będzie trochę ckliwie ale w końcu ten blog miał być szczery - szczery do bólu! Hm czy nie macie czasem tak, że otwierając rano oczy czujecie się samotni. Zastanówcie się teraz..... i odpowiedzcie sobie szczerze - czy czasem czujecie w sobie "wielką czarną dziurę", a każde wypowiedziane słowa, niezwerbalizowane myśli, nieodebrane spojrzenia są tylko echem, które odbijane wraca do Was i otacza z każdej strony, ciemną i zbitą masą? Zaczynacie się zastanawiać co się dzieje i nie ważne czy obok leży osoba którą kochacie czy nie, ponieważ ta emocja pojawia się w Naszym życiu bez wpływu warunków zewnętrznych; choć mogą one ją wywołać - bogaci, biedni, szczęśliwi, kochający, umierający wszyscy znają to uczucie - przenika Nas do szpiku. Jednocześnie nakrywając Nas ciemnym płaszczem ciszy w której znajdziemy wszystko od bólu poprzez radość na ekstazie kończąc.
Możemy więc doświadczać krótkich, chwilowych stanów samotności, pomimo posiadania adekwatnych związków z innymi ludźmi. Jak pokazują obserwacje, w dużych aglomeracjach wzrost samotności powodują warunki wymuszające sztuczność i płytkość interakcji międzyludzkich, relacje interpersonalne stają się niepełne, kontakty powierzchowne, przypadkowe i urywane. Po czym poznać samotnych hmm jak napisał S. King "Chyba właśnie po tym można poznać naprawdę samotnych ludzi... Zawsze wiedzą, co robić w deszczowe dni. Zawsze można do nich zadzwonić. Zawsze są w domu. Pieprzone zawsze..."
Większość emocji-uczuć, tak również samotność czy jej odczuwanie przechodzi samo z siebie. Czasem może nam pomóc zmiana warunków zewnętrznych oraz silna motywacja do zmian wewnętrznych i zewnętrznych, ale od siebie i tak nie uciekniemy więc najlepiej po prostu obserwować to uczucie bez oceniania i zagłębiania się, a samo powinno przejść. Bo nie posiadając energii do "życia", nie pobudzana, nie mająca gdzie się zaczepić "czarna zbita masa" odchodzi rozpuszczając się w Naszym naturalnym stanie....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz